Yeni bir araştırmada; alışkanlık haline gelmiş ertelemenin depresyon, anksiyete, şiddetli ağrı ve düşük uyku kalitesinin yanı sıra fizikî hareketsizlik üzere daha derin sıhhat meselelerinin bir işareti olduğu belirtildi.
Independent Türkçe’nin aktardığına nazaran; evvelki haftalarda JAMA Network Open’da yayımlanan araştırmada, erteleme eğilimindeki öğrencilerin makûs ruhsal ve fizikî sağlıktan mustarip olma riskinin daha yüksek olup olmadığı değerlendirildi. Aralarında İsveç‘teki Uppsala Üniversitesi’nden de araştırmacıların bulunduğu takım, Stockholm ve etrafındaki 8 üniversiteden 3 bin 525 öğrenci iştirakçiyi çalışmaya dahil ederek onlardan 19 Ağustos 2019 ile 15 Aralık 2021 ortasında bir yıl boyunca her üç ayda bir anket doldurmalarını istedi.
Çalışmada araştırmacılar öğrencilerin kendi bildirdikleri erteleme davranışlarını, 1 (çok ender ya da beni yansıtmıyor) ile 5 (çok sık ya da her vakit beni yansıtıyor) ortasında derecelendirilen Likert ölçeğini kullanarak Saf Erteleme Ölçeği’nin İsveç versiyonundaki 5 husus üzerinden kıymetlendirdi. Akabinde sayılar toplanarak 5 ile 25 ortasında değişen bir toplam erteleme puanı elde edildi.
“Erteleme alışkanlığı; depresyon, anksiyete, şiddetli ağrı ve düşük uyku kalitesiyle ilişkili”
Öğrencilerden elde edilen bilgiler daha sonra, ertelemenin 9 ay sonraki daha makûs sıhhat çıktılarıyla ilişkili olup olmadığını belirlemek üzere değerlendirildi. 9 ay sonraki takipte, iştirakçilerin kendi bildirdikleri 16 sıhhat çıktısı incelendi. Bu çıktılar ortasında depresyon, anksiyete ve gerilim semptomları üzere ruh sıhhati sıkıntılarının yanı sıra şiddetli ağrılar yer alıyor. Bu ağrıların görüldüğü yerler ortasında boyun ve/veya üst sırt, alt sırt, üst ve alt ekstremiteler de bulunuyor.
Katılımcıların bildirdiği sıhhat çıktıları ortasında düşük uyku kalitesi, fizikî hareketsizlik, tütün kullanımı, esrar kullanımı, alkol kullanımı ve kahvaltı atlama üzere sıhhatsiz ömür stili davranışlarının yanı sıra yalnızlık, ekonomik zorluklar üzere psikososyal sıhhat faktörleri ve genel sıhhatle ilgili düşünceler yer alıyor. Bulgular, daha yüksek erteleme düzeyinin yaklaşık 9 ay sonraki, önemli ölçüde daha yüksek depresyon, anksiyete ve gerilim belirtileriyle alakalı olduğuna işaret ediyor.
Daha yüksek düzeyde erteleme davranışında bulunduğunu bildiren iştirakçilerin omuzlarında yahut kollarında şiddetli ağrılar olduğunu, daha fazla yalnızlık ve maddi düşünce yaşadıklarını ve uyku kalitelerinin daha makus olduğunu bildirme olasılıkları da daha yüksek.
Araştırmacılar yaş, cinsiyet, evvelki fizikî ve psikiyatrik durum ve ebeveynlerin eğitim seviyesi üzere öteki faktörler dikkate alındıktan sonra bile bu ilişkinin devam ettiğini tabir ediyor. Çalışmanın bir sınırlamasına atıfta bulunan araştırmacılar, araştırma örnekleminin genel İsveçli öğrenci nüfusunu “tam olarak temsil etmediğini” ve bu nedenle kestirimlerin öteki nüfuslara genellenip genellenemeyeceğinin belirsizliğini koruduğunu söylüyor. Çalışmada “Ayrıca ölçümlerimiz Covid-19 salgını sırasında toplandığından öteki vakit dilimlerine genellenebilirliği etkileyebilir” tabirleri yer aldı.
Erteleme alışkanlığı üniversite öğrencileri ortasında yaygın olduğundan araştırmacılar bulguların, öğrencilerin sıhhatine dair anlayışın gelişmesinde bu alışkanlığın değerini vurguladığını söylüyor.
Araştırmacılar çalışmada, “Ertelemeye müdahale etmenin rastgele bir spesifik sıhhat çıktısıyla büyük bağlantılar ortaya çıkarması pek mümkün görünmese de bir dizi farklı cinsten sıhhat sonuçlarıyla küçük münasebetler ortaya çıkarması muhtemel” diye yazdı.